سایت معماری و هنر سانیکث دربرگیرنده مفاهیم نو

معماری یک هنر اجتماعی است معماران گاه بناهایی را با ایده‌های شخصی طراحی می‌کنند و حتی می‌سازند، ولی بیشتر ساختمان‌ ها با توجه به نیازهای اجتماعی طراحی می‌شوند. معمولاً از معماران انتظار می‌رود که یک ساختمان مشخص را در یک مکان مشخص طراحی کنند. در روند ساخت یک ساختمان افراد زیادی درگیر می‌شوند؛ به مقدار زیادی سرمایه و منابع و به تخصص‌ های دیگری به جز معمار نیاز است. هم‌چنین قوانین و آیین‌ نامه‌ های ساختمانی، تصمیم‌ گیری‌ های معمار را محدود می‌کنند.

در طراحی یک ساختمان معمار تصمیم‌ گیرندهٔ نهایی است؛ ولی خواست جامعه، قوانین و درخواست‌ های کارفرما بر تصمیم‌های او اثر می‌گذارد. اتفاقی مشابه نیز در مورد ظاهر و نمای ساختمان‌ ها میافتد. حتی امروزه که از تجربه‌ های جدید و ناآشنای ظاهری استقبال میشود، در بسیاری از شهرها به‌ ویژه شهرهای تاریخی مقرراتی وجود دارد تا ساختمان‌ های جدید در قالب شهری جا بیفتند و از یک زبان مشترک ظاهری پیروی کنند.

گرچه محدودیت‌هایی که توسط عوامل بیرونی بر تصمیم‌گیری معمار اثر می‌گذارد در میان بیشتر معماران، یک واقعیت پذیرفته شده‌ است؛ ولی در تاریخ معمارهای مهم و معروفی نیز وجود داشته‌اند که بر روی کاغذ و بدون توجه به نیازهای جامعه یا حتی قوانین فیزیک، کار کرده‌اند؛ مانند جیوانی باتیستا پیرانسی و آنتونیو سنت-الیا. این نوع معماران گاه به تمسخر معمار کاغذی نامیده می‌شوند.

با این همه نباید خواست اجتماع را به دیدهٔ یک مانع در برابر اهداف هنرمندانهٔ معمار نگریست. بیش‌تر معمارها به این درخواست‌ها به عنوان شرایط طبیعی یک مسیر هنری نگاه می‌کنند.

سایت معماری و هنر سانیکث