بیانیه بنیاد هنگام اعطای جایزه
وانگ شو از جمهوری خلق چین برنده جایزه معماری ۲۰۱۲ پریتزکر شده است.
وانگ شو معمار ۴۸ ساله ای که حرفه معماری اش در هانگژو چین مستقر شده توسط توماس جی پریتزکر رئیس بنیاد هایت و حامی جایزه، برنده جایزه معماری ۲۰۱۲ پریتزکر اعلام شد. مراسم رسمی بزرگترین افتخار معماری جهان ۲۵ می در پکن برگزار شد.
پریتزکر در اعلام انتخاب هیئت منصفه توضیح داد: “این واقعیت که معماری از چین توسط هیئت منصفه انتخاب شده نشان دهنده قدم مهمی در تایید نقش چین در گسترش ایده آل های معماری خواهد بود. علاوه بر این طی دهه های آینده موفقیت چین در شهرسازی برای چین و جهان مهم خواهد بود. این شهرسازی مانند شهرسازی در سراسر جهان باید با نیازها و فرهنگ محلی هماهنگ باشد. فرصت های بی سابقه چین برای برنامه ریزی و طراحی شهری هم با سنت های طولانی و بی نظیر گذشته و هم با نیازهای آینده برای توسعه پایدار در توازن است.”
هدف از جایزه معماری پریتزکر که سال ۱۹۷۹ توسط جی آرتور پریتزکر و همسرش سیندی پایه گذاری شد تمجید هرساله از یک معمار در قید حیات است که آثارش ترکیبی از استعداد، بینش و تعهد بوده و از طریق هنر معماری کمکهای مستمر و چشمگیری به بشریت و محیط ساخت کرده است. برندگان جایزه یک کمک هزینه ۱۰۰۰۰۰ دلاری و یک مدال برنز دریافت می کنند.
لرد پالومبو رئیس هیئت داوران پریتزکر از خانه اش در انگلستان به نقل از هیئت منصفه در تمرکز روی دلایل انتخاب برنده امسال گفت: “در فرآیند اخیر شهرسازی چین بحث و گفتگو در رابطه صحیح حال با گذشته راجع به اینکه آیا معماری باید مرتبط با سنت باشد یا فقط به آینده چشم بدوزد سوالی به موقع است. اثر وانگ شو مانند هر اثر معماری عالی دیگری می تواند از این بحث فراتر رفته و معماری بی انتهایی که عمیقا ریشه در بافت و جهان دارد را تولید کند.”
وانگ مدرک لیسانسش را در رشته معماری از دپارتمان معماری موسسه فناوری نانجینگ سال ۱۹۸۵ گرفت. وی مدرک کارشناسی ارشد خود را سه سال بعد از همان موسسه دریافت کرد. او پس از فارغ التحصیلی به کار در آکادمی هنرهای زیبا چجیانگ در هانگژو مشغول شد و مسئولیت تحقیق روی محیط و معماری نوسازی ساختمان های قدیمی به او واگذار شد. تقریباً یک سال بعد اولین پروژه معماری اش طراحی مرکز ۳۶۰۰ متر مربعی جوانان در شهر کوچک هینینگ (نزدیک هانگژو) سال ۱۹۹۰ به پایان رسید.
او تقریباً طی ده سال بعد با هنرمندان کار کرد تا در ساختمان واقعی و بدون مسئولیت طراحی تجربه کسب کند. وانگ شو و همسرش لو ونیو سال ۱۹۹۷ شرکت حرفه ای خود را در هانگژو تأسیس کرده و نام آن را “استودیوی معماری آماتور” گذاشتند. او درباره انتخاب این اسم می گوید: “صنعتگر یا هنرمند بودن برای من کاری آماتور یا چیز تقریباً یکسانی است.” تفسیر او از این کلمه نسبتاً نزدیک به یکی از تعاریف کوتاه نشده فرهنگ لغت است: “شخصی که به جای منافع مالی یا دلایل حرفه ای در یک مطالعه، ورزش یا فعالیت دیگری برای لذت شرکت می کند.” در تفسیر وانگ شو کلمه “لذت” “ممکن است با” عشق به کار” جایگزین شود.
او اولین پروژه بزرگ خود کتابخانه دانشکده ونژنگ در دانشگاه سوژو را سال ۲۰۰۰ به پایان رساند. وی در راستای فلسفه خود از توجه دقیق به محیط و سنت های باغبانی سوژو که بیان می کند ساختمانهایی که بین آب و کوه قرار گرفته اند نباید برجسته باشند، کتابخانه ای را که تقریبا نیمی از آن زیر زمین قرار گرفته را طراحی کرد. او همچنین چهار ساختمان مازاد کوچکتر از نمونه اصلی طراحی کرد. این کتابخانه سال ۲۰۰۴ موفق به دریافت جایزه معماری هنرهای چین شد.
پروژه های مهم دیگرش در چین که سال ۲۰۰۵ ساخته شده اند موزه هنرهای معاصر نینگبو و پنج خانه پراکنده در نینگبو هستند که برنده جایزه هولکیم برای ساخت و ساز پایدار در آسیا-اقیانوسیه شدند. وی در همان شهر موزه تاریخی نینگبو را سال ۲۰۰۸ به پایان رساند. وانگ در زادگاهش هانگژو اولین مرحله از پردیس شیانگشان آکادمی هنر چین را سال ۲۰۰۴ و مرحله دوم همان پردیس را سال ۲۰۰۷ به پایان رساند.
او بیش از دو میلیون کاشی را از خانه های سنتی تخریب شده برای پوشاندن سقف ساختمانهای پردیس با استفاده از روشهای صرفه جویی مصالح نجات داد. وی آپارتمان های عمودی حیاط دار متشکل از شش برج ۲۶ طبقه را در زادگاهش هانگژو ساخت که سال ۲۰۰۸ برنده جایزه بین المللی آسمانخراش آلمان شد. او همچنین سالن نمایشگاه خیابان امپریال از دودمان سونگ جنوبی (یکی از دودمانهای حاکم بر چین بین سالهای ۹۶۰ تا ۱۲۷۹) را سال ۲۰۰۹ در هانگژو تکمیل کرد. وانگ سال ۲۰۰۶ خانه سرامیکی را در جینهوا به پایان رساند.
از دیگر افتخارات بین المللی او مدال طلای آکادمی معماری فرانسه در سال ۲۰۱۱ است. او و همسرش لو ونیو برنده جایزه معماری شلینگ آلمانی سال ۲۰۱۰ شدند.
وانگ شو از سال ۲۰۰۰ رئیس دپارتمان معماری آکادمی هنر چین در هانگژو بود مؤسسه ای که او برای اولین بار پس از فارغ التحصیلی از دانشکده معماری در زمینه محیط و معماری تحقیقاتی انجام داد. او سال گذشته اولین معمار چینی بود که مقام “استاد مدعوی کنزو تانگه” را در دانشکده طراحی دانشگاه هاروارد در کمبریج ماساچوست کسب کرد. او همچنین سخنران پرکاری در بسیاری از دانشگاههای سراسر جهان از جمله دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس، هاروارد، دانشگاه تگزاس و دانشگاه پنسیلوانیا در ایالات متحده است. وی در بسیاری از نمایشگاههای بزرگ بین المللی در ونیز، هنگ کنگ، بروکسل، برلین و پاریس شرکت کرده است.
وانگ شو پس از مطلع شدن از افتخار این جایزه اینگونه عکس العمل نشان داد: “این واقعاً شگفتی بزرگی است و من از دریافت جایزه معماری پریتزکر به شدت احساس غرور می کنم. من ناگهان متوجه شدم که طی دهه گذشته کارهای زیادی انجام داده ام که ثابت می کند سخت کوشی و پایداری مشتاقانه منجر به نتایج مثبتی می شود.”
هیئت داوران برجسته ای که برنده جایزه ۲۰۱۲ پریتزکر را انتخاب کردند لرد پالومبو رئیس آن و حامی معماری بین المللی لندن، رئیس هیئت امنای گالری های سرپنتاین، رئیس سابق شورای هنر بریتانیای کبیر، رئیس سابق بنیاد گالری تیت و عضو سابق هیئت امنای آرشیو میس فن در روهه در موزه هنرهای مدرن نیویورک؛ آلخاندرو آراونا معمار و مدیر اجرایی شرکت اِلمنتال در سانتیاگو شیلی؛ استفن برایر عضو دیوان عالی عدالت در ایالت واشنگتن؛ یونگ هو چانگ معمار و مربی در پکن چین؛ زاها حدید معمار و برنده جایزه ۲۰۰۴ پریتزکر؛ گلن مورکات معمار و برنده ۲۰۰۲ پریتزکر از سیدنی استرالیا؛ یوهانی پالاسما معمار، استاد و نویسنده هلسینکی فنلاند؛ کارن استین نویسنده، ویراستار و مشاور معماری در نیویورک؛ و مارتا تورن مدیر اجرایی جایزه و معاون دانشیار برای روابط خارجی دانشکده معماری مادرید اسپانیا هستند.
فیلیپ جانسون اولین برنده جایزه پریتزکر در سال ۱۹۷۹ بود. پس از او لوئیس باراگان از مکزیک سال ۱۹۸۰، جیمز استرلینگ از انگلستان سال ۱۹۸۱، کوین روشه سال ۱۹۸۲، یو مینگ پی سال ۱۹۸۳، ریچارد مایر سال ۱۹۸۴، هانس هولین از اتریش سال ۱۹۸۵، گوتفرید بوهم از آلمان سال ۱۹۸۶، کنزو تانگه اولین معمار ژاپنی سال ۱۹۸۷، فومیهیکو ماکی دومین معمار از ژاپن سال ۱۹۹۳، تادائو آندو سومین معمار ژاپنی سال ۱۹۹۵، رابرت ونچوری سال ۱۹۹۱، آلوارو سیزا از پرتغال سال ۱۹۹۲، کریستین د پورتزامپارک از فرانسه سال ۱۹۹۴، گوردون بانشفت از ایالات متحده و اسکار نیمایر از برزیل سال ۱۹۸۸، فرانک گری از ایالات متحده سال ۱۹۸۹، آلدو روسی از ایتالیا سال ۱۹۹۰، رافائل مونئو از اسپانیا سال ۱۹۹۶، سور فهن از نروژ سال ۱۹۹۷، سال ۱۹۹۸ رنزو پیانو از ایتالیا ، سال ۱۹۹۹ نورمن فاستر از انگلستان، سال ۲۰۰۰ رم کولهاس از هلند، سال ۲۰۰۱ ژاک هرتزوگ و پیر دو مورون دو معمار از سوئیس، گلن مورکات از استرالیا سال ۲۰۰۲، یورن اوتزان از دانمارک سال ۲۰۰۳، زاها حدید از انگلستان سال ۲۰۰۴، تام مین از ایالات متحده سال ۲۰۰۵، پائولو مندز دا روشا از برزیل سال ۲۰۰۶، ریچارد راجرز سال ۲۰۰۷، ژان نوول از فرانسه سال ۲۰۰۸، سال ۲۰۰۹ پیتر زومتور از سوئیس، سال ۲۰۱۰ کازویو سجیما و ریوئه نیشی زاوا دو معمار از ژاپن و سال ۲۰۱۱ ادواردو سوتو د مورا از پرتغال برندگان جوایز پریتزکر شدند.
خانواده پریتزکر به دلیل علاقه زیاد به ساخت و ساز که ناشی از مشارکت آنها در توسعه هتل های هایت سراسر جهان بود و چون معماری تلاشی خلاقانه بود که در جوایز نوبل گنجانده نشده بود زمینه معماری را انتخاب کرده اند. این روند پس از جوایز نوبل مدل سازی و انتخاب نهایی با مشورت ها و رای گیری محرمانه توسط هیئت داوران بین المللی انجام می شود. کاندیدها هر سال از کشورهای مختلف جهان برای جایزه نامزد می شوند.
