کریستین پورتزامپارک

کریستین پورتزامپارک 1

بیوگرافی معمار کریستین پورتزامپارک

کریستین پورتزامپارک در ۵ می ۱۹۹۴ همزمان با جشن تولد ۵۰ سالگی اش برنده جایزه معماری ۱۹۹۴ پریتزکر شد. او هفدهمین برنده جایزه و ششمین فرد اروپایی بوده که از زمان تاسیس بنیاد هایت در سال ۱۹۷۹ چنین افتخاری را کسب کرده است.

این معمار نسبتا جوان فرانسوی که مورد احترام متخصصان معماری سراسر جهان قرار گرفته است اظهار می کند که او “طراحی است که قبل از تصمیم به مطالعه معماری به حرفه نقاشی مشغول بود.” و در حالی که همچنان به کار نقاشی ادامه می دهد، می گوید: “من هنوز هم نقاش و مجسمه ساز نیستم.” با این حال او سخنران و نویسنده پرکاری است. پورتزامپارک اگرچه هیچ سازه ای در ایالات متحده ندارد یکی از فینالیست های رقابت موزه جدید هنرهای معاصر شیکاگو و یک موزه هنری برای اوماها بود.  او اخیرا در ژاپن برای طراحی آپارتمان هایش در شهر فوکوئوکا به رسمیت شناخته شده است.”

بسیاری از پروژه های کریستین پورتزامپارک در فرانسه هستند و شاید برجسته ترین آنها شهر موسیقی بوده که مجموعه ای از ساختارهایی هستند که در لبه پارک لاویلت در حومه پاریس قرار گرفته اند. این پروژه در واقع دو مرحله ساخته شده است. بخش اول، مسکن هنرستان ملی موسیقی و رقص که در سال ۱۹۹۰ به پایان رسید و بخش دوم با فضاهایی عمومی برای کنسرت ها در ماه ژانویه افتتاح شد. او می گوید هنگامی که کار خود را در سال ۱۹۸۴ بر روی شهر موسیقی آغاز کرد تفکراتش به اولین ساخته اش – خانه ای در استان برتاین معطوف شد: “در آن طراحی هر اتاق مانند یک خانه کوچک مجزا بود. من متوجه شده ام که هر پروژه جدید مجموعی از آثار قبلی من است. هیچ کار جدیدی برای زندگی بدون الهام از گذشته به وجود نمی آید. “

میتران رئیس جمهور فرانسه با مسابقات بین المللی اش برای طراحی ساختمان های جدید در کشور موجب رنسانس معماری فرانسه شد. او موضع خود را با این بیانیه روشن می کند: “من معتقدم مردم زمانی احساس بزرگی می کنند که معماری شان بزرگ باشد.” شاید یکی از شناخته شده ترین پروژه های عظیم یو مینگ پِی برنده جایزه ۱۹۸۳ پریتزکر، افزودن بخشی به موزه لوور باشد.

شهر موسیقی که به عنوان یکی از پروژه های باشکوه اروپا شناخته شده در مطبوعات معماری سراسر جهان مورد ستایش قرار گرفته است. مجله طراحی و معماری داخلی اسپانیا درباره شهر موسیقی چنین نوشت: “ساختمانی با کیفیت های غزلی، سرشار از سفیدی و ابهام، درتضاد با الهامات آسمانی و سایرشیوه های فنی، که نوعی از شیوه جدید آکادمی فرانسه است.” افتتاح رسمی آن اوایل سال ۱۹۹۵ بود.

هنگامی که پروژه شهر موسیقی آغاز شد یکی دیگر از پروژه های مهم پورتزامپارک – هنرستان موسیقی و خانه سالمندان اریک ساتی- که به عنوان یکی از بهترین نمونه های محتوایی در شهر بود مورد ستایش قرار گرفت. این پروژه که در سال ۱۹۸۱ پس از پیروزی در یک رقابت آغاز شد به عنوان اثری پست مدرن شناخته شده است اما معمار طبقه بندی آن را رد کرده و آن را سبکی  بسیار شخصی قلمداد می کند.

پورتزامپارک می گوید: “هنگامی که ۱۳ سالم بود به هنر علاقه مند شدم. اما یادم می آید که با دیدن برخی از طرح های لوکوربوزیه نه تنها علاقه ام به هنر بلکه تفکراتم به معماری برانگیخته شد.” این موضوع تعجب آور نیست که این معمار معروف فرانسوی تاثیر زیادی بر معماران سراسر جهان از جمله برخی از برندگان جایزه پریتزکر مثل ریچارد مایر و کنزو تانگه داشته که هر دو لورکوربوزیه را موثرترین فرد در حرفه معماری می دانستند.

کریستین پورتزامپارک مطالعات معماری اش را در سال ۱۹۶۲ در دانشسرای ملی هنرهای زیبای پاریس شروع کرد. او ابتدا تحت تاثیر یوجین بیودوین به بیان تجربیات احساسی علاقه مند شد و سپس تحت تاثیر جورج کاندلیس کار سیستماتیک روی شبکه ها را شروع کرد.

او در سال ۱۹۶۶ در حالی که  هنوز در مدرسه مشغول به تحصیل بود افکار ثانویه اش در مورد حرفه معماری شکل گرفت. “به نظر من معماری  خیلی وابسته به کاغذ بازی و امور اداری بود و نسبت به هنرآزادی کافی نداشت؛ و آرمان های مدرنیستی که من قبلاً بسیار طرفدارشان بودم نتوانستند پرمایگی زندگی واقعی را نشان دهند. من همچنین  از افراد تاثیرگذاری مانند لوکوربوزیه شروع به انتقاد کردم.” او برای ارزیابی مجدد به نیویورک سفر کرد. او نه ماه در دهکده گرینویچ زندگی کرد و از زندگی هنرمند در ارتباط با نویسندگان، شاعران و هنرمندان دیگر لذت برد. او می گوید: “من خواندم و نوشتم و با مردم دیدار کردم و مجذوب نیویورک شدم. “

او هنگامی که تحصیلات معماری خود را در سال ۱۹۶۹ به پایان رساند فوراً وارد عرصه کاری معماری نشد. “من با گروهی آشنا شدم که در حال مطالعه بر روی چگونگی تعامل افراد با همسایگان، انجام مصاحبه ها و بررسی ساختمان هایی بودند که چرا برخی مردم دوست داشتند و برخی مایل نبودند آنجا زندگی کنند. این جامعه شناسان و روانشناسان جامعه از مصاحبه با صدها نفر از مردم رنج بردند. من پس از سه سال بحث سیاسی در مورد معماری به عنوان یک موضوع منسوخ و یک رشته ای که قادر به تغییر جهان نیست به ایده ای واقع گرایانه برای درک معماری به عنوان یک مسئولیت اجتماعی دست یافتم و متوجه شدم که معماری ممکن است قادر به خلق آرمانشهر نباشد اما به عنوان یک معمار می توانم به تغییر چیزها برای بهتر شدن کمک کنم.”

او ادامه داد: “بنابراین من از موقعیت پیشگامم در دهه شصت کناره گیری کردم و تلاش کردم به طور متعادل بر کارهایی بپردازم که به نظر من تمرین بزرگ معماری است: تصمیم گرفتم یک محله کوچک موفق بسازم که پس از بیست سال بازسازی در اروپا غیرممکن به نظر می رسید. من در حال حاضر ساختمان را در ایجاد عملکرد جمعی جزئی از کل در نظر می گیرم که شهر است. در عین حال ساختمان هم باید پاسخی به نیاز مشتری یا کاربر باشد. “

کریستین پورتزامپارک بیوگرافی

بیانیه بنیاد هنگام اعطای جایزه

معمار پاریسی برنده جایزه معماری ۱۹۹۴ پریتزکر شد

کریستین پورتزامپارک معمار ۵۰ ساله فرانسوی که در پاریس به زندگی و کار مشغول هفدهمین برنده جایزه معماری پریتزکر شناخته شد. هیئت داوران بنیاد هایت در اعلام پورتزآمپاک به عنوان ششمین معمار اروپایی و برنده بزرگترین افتخار معماری او را “شاعر قدرتمند اشکال و خالق فضاهای فکری” توصیف کرند.

جی آرتور پریتزکر رییس بنیاد هایت که این جایزه را در سال ۱۹۷۹ پایه گذاری کرد، یک کمک هزینه ۱۰۰،۰۰۰ دلاری و یک مدال برنز در مراسمی رسمی در کلمبوس ایندیانا – جامعه ای که بیشترین آثار معماران مشهور جهان را در خود جای داده- به کریستین پورتزامپارک اهدا کرد. پریتزکر در تهیه این اعلامیه، انتخاب هیئت منصفه را مورد ستایش قرار داد و گفت: ” پورتزامپارک اولین معمار فرانسوی بوده که چنین افتخاری نصیبش شده است. این نه تنها ادای احترام به شخص او، بلکه به معنای احترام به سنت های بزرگ معماری  فرانسه و به خصوص لورکوبوزیه بوده که همیشه و همه جا هنر معماری را تحت تاثیر قرار داده است. “

بیل لیسی دبیر هیئت داوران بین المللی که هر ساله برنده را انتخاب می کند تقدیرنامه رسمی هیئت داوران را اینگونه نقل می کند: “سبک معماری کریستین پورتزامپارک از زمان ما بوده و سبکی کلاسیک یا مدرنیسم نیست. ایده ها و درک وسیع او پاسخی فراتر از سبک هستند. او از نسل جدید معماران فرانسوی است که درس های هنرهای زیبا را با اصطلاحات برجسته، جذاب و اصلی معماری معاصر درهم می امیزد. ” معمار و رئیس دانشگاه ایالتی نیویورک در شهر پرچس اظهار داشت: “هر معماری که آرزوی بزرگی را دارد باید به نوعی معماری را مجدداً خلق کند؛ راه های جدید کشف کند؛ شخصیت خاصی از طراحی ایجاد کند و واژگان زیبایی شناختی جدیدی پیدا کند. پورتزامپارک بینش شفاف و عمیقی دارد و فضاهای منحصر به فردی طراحی می کند که عملکرد های مختلفی دارند. “

پورتزامپارک که در کازابلانکا مراکش متولد شد در حالیکه پدرش در ارتش فرانسه خدمت می کرد مدرک معماری خود را در سال ۱۹۶۹ از دانشسرای ملی هنرهای زیبای پاریس دریافت کرد. اولین فعالیت او برج آبی در مارنه لاوالی واقع در ۲۰ مایلی شرق پاریس بود. این برج آبی بخاطر شبکه ای از داربست ها با گیاهان بالارونده درسطح بیرونی اش منحصر به فرد بوده و پس از برج بابل مدل سازی شده است. این برج در مرکز شهر و در نقطه کانونی یک تقاطع قرار گرفته است.

اکثر پروژه های او در فرانسه ساخته شده اند و یکی از شناخته شده ترین آنها “شهر موسیقی” بوده که یک آکادمی جدید موسیقی در پارک لاویلت حومه پاریس است. برنامه اجرای ساختمان های جدید که محرکی برای رنسانس معماری فرانسه شد یکی از بزرگترین پروژه های رئیس جمهور فرانسوا میتران بود. مرحله اول این پروژه در سال ۱۹۹۱ تکمیل شد و مرحله نهایی در ماه ژانویه آغاز می شود.

پورتزآمپاک پروژه های دیگری را در زمینه موسیقی انجام داده است: هنرستان موسیقی و خانه سالمندان اریک ساتی که به عنوان یکی از بهترین نمونه های محتوایی پاریس شناخته شده؛ و مدرسه رقص اپرای پاریس که در نانتر واقع شده است.

وی ساختمان های بسیاری ساخته است که یکی از برجسته ترین آنها هوت فرم بوده که در سال ۱۹۷۹ در پاریس به اتمام رسید. این پروژه شامل ۷ بلوک مسکونی با ۲۱۰ آپارتمان با یک میدان مرکزی و یک گذرگاه طاقدار است. اولین پروژه بین المللی او در سال ۱۹۹۱ در ژاپن تکمیل شد که چهار ساختمان آپارتمانی مسکونی در شهر فوکوئوکا است و منطقه ای آزمایشی بوده که معماران با ملیت های مختلف در حال طراحی تمام سازه های آن هستند.

کریستین پورتزامپارک در حال حاضر بالاترین افتخارات کشورش در حرفه معماری را مثل مدال آکادمی معماری فرانسه؛ جایزه بزرگ معماری ملی؛ و فرمان هنر و نامه از وزارت فرهنگ فرانسه کسب کرده است.

کریستین پورتزامپارک علاوه بر معماری، از سال ۱۹۶۰ به نقاشی مشغول بوده و تمام طرح ها و تزییناتش و گاهی اوقات نقش های دیواری پروژه های تکمیل شده اش را خودش انجام داده است. آثار او در پاریس، لندن، فلورانس، آمستردام، فرانکفورت، بروکسل، توکیو و بسیاری از شهرهای دیگر سراسر جهان به نمایش گذاشته شده است. او همچنین طراح مبلمان، نویسنده و سخنران است.

اعضای هیئت داوران برجسته که پورتزامپارک را به عنوان برنده جایزه ۱۹۹۴ انتخاب کردند: جان کارتر براون، کارگردان بازنشسته گالری ملی هنر در ایالت واشنگتن (که  رئیس هیئت منصفه و یک عضو بنیانگذار است)؛ و بر اساس حروف الفبا، جیانی آنیلی، رئیس اتومبیل فیات از تورینول ایتالیا؛ چارلز کوریا، معماری از بمبئی هند؛ فرانک گری، معمار و برنده جایزه  ۱۹۸۹ پریتزکر لس آنجلس؛ اِیدا لوئیز هاستابل نویسنده و منتقد معماری نیویورک؛ توشیو ناکامورا، سردبیر مجله معماری و شهرسازی توکیو ژاپن؛ لرد روتشیلد رئیس هیئت امناء گالری ملی هنر در لندن انگلستان بودند.

کریستین پورتزامپارک بیانیه

نمونه کارهای کریستین پورتزامپارک

کریستین پورتزامپارک کار 4
کریستین پورتزامپارک کار 8
کریستین پورتزامپارک کار 3
کریستین پورتزامپارک کار 7
کریستین پورتزامپارک کار 2
کریستین پورتزامپارک کار 6
کریستین پورتزامپارک کار 1
کریستین پورتزامپارک کار 5

مترجم خانم فهیمه سادات ترابی، جهت تماس به صفحه تلگرام مترجم مراجعه نمایید.

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

19 + سه =

فهرست