بیانیه بنیاد هنگام اعطای جایزه
شرکای معماری اهل ژاپن برندگان جایزه معماری ۲۰۱۰ پریتزکر شدند
کازویو سجیما و ریوئه نیشی زاوا شرکای شرکت معماری “سجیما و نیشی زاوا و همکاران (سانا)” برندگان جایزه معماری ۲۰۱۰ پریتزکر شدند. مراسم رسمی بزرگترین افتخار معماری جهان ۱۷ می در جزیره تاریخی الیس نیویورک برگزار و یک کمک هزینه ۱۰۰۰۰۰ دلاری و دو مدال برنز به این دو معمار اهدا شد.
توماس جی پیتزکر رئیس بنیاد هایت درباره انتخاب هیئت داوران گفت: “این سومین بار در تاریخ جایزه است که دو معمار در یک سال برگزیده شده اند. اسکار نیمایر از برزیل و گوردون بانشفت اولین بار در سال ۱۹۸۸ و ژاک هرتسوگ و پیر د مورون شرکای یک شرکت سوئیسی دومین بار در سال ۲۰۰۱ انتخاب شدند.”
وی ادامه داد: “معماران ژاپنی سه بار در تاریخ سی ساله جایزه معماری پریتزکر موفق به دریافت این جایزه شده اند. اولین نفر کنزو تانگه در سال ۱۹۸۷ سپس فومیهیکو ماکی در سال ۱۹۹۳ و تادائو آندو در سال ۱۹۹۵ برنده های این جایزه بودند.”
هدف جایزه معماری پریتزکر این است که سالانه یک معمار در قید حیات را مورد ستایش قرار دهد که سازه هایش ترکیبی از استعداد، بینش و تعهد بوده و از طریق هنر معماری کمک های مستمر و قابل توجهی به بشریت و محیط کرده است.
لرد پالامبو رئیس هیئت داوران پریتزکر به نقل از تقدیرنامه هیئت داوران برای انتخاب برگزیده سال گفت: “کازویو سجیما و ریوئه نیشی زاوا بخاطر معماری ظریف و تاثیرگذار، دقیق و روان، مبتکرانه اما نه کاملاً هوشمندانه؛ برای ساخت بناهایی در تعامل با محیط و فعالیت هایی که در آنها انجام می شود، القای حس کامل بودن و پرمایگی تجربی؛ بخاطر زبان معماری منحصر به فردی از یک فرآیند مشارکتی بی نظیر و الهام بخش؛ برای ساختمانهای برجسته خود و قرارداد پروژه های جدید برندگان جایزه معماری ۲۰۱۰ پریتزکر شدند. “
در حالی که بیشتر سازه های سجیما و نیشی زاوا در ژاپن ساخته شده اند آنها پروژه هایی در آلمان، انگلیس، اسپانیا، فرانسه، هلند و ایالات متحده با نام مشترک سانا طراحی کرده اند. ساخت غرفه شیشه ای موزه هنر تولدو به عنوان اولین پروژه سانا در ایالات متحده سال ۲۰۰۴ در اوهایو شروع شد. این سازه که سال ۲۰۰۶ تکمیل شد مجموعه ای گسترده از آثار هنری شیشه ای را در خود جای داده که منعکس کننده تاریخ شهر به عنوان مرکز اصلی تولید شیشه است.
همزمان با ساخت این بنا ساخت موزه جدید شهر نیویورک سال ۲۰۰۵ در خیابان بوری ۲۳۵ آغاز شد. این ساختمان که سال ۲۰۰۷ تکمیل شد به عنوان “مجموعه ای از جعبه های خطی که به صورت پویا دور محور فولادی مرکزی می چرخند” توصیف شده است.
این پروژه ها و دو پروژه “موزه المپیک در ناگانو و موزه هنر معاصر قرن ۲۱ در کانازاوا ژاپن” در تقدیرنامه هیئت منصفه عنوان شده اند. موزه اوگاساوارا یکی از اولین پروژه های مشترک آنها بود.
تئاتر و مرکز فرهنگی دو کانستلینی در آلمیره هلند و مرکز یادگیری رولکس در لوزان سوئیس نیز از پروژه های مهم شرکت سانا هستند. از دیگر آثارشان در ژاپن می توان به ترمینال کشتی نائوشیما و ساختمان کریستین دیور توکیو اشاره کرد.
ساختمان جدید دانشکده مدیریت و طراحی زولورین که توسط شرکت سانا در یک سایت تاریخی معدن زغال سنگ طراحی شده بود سال ۲۰۰۶ در اسن آلمان افتتاح شد. این ساختمان به شکل مکعب بزرگی (تقریباً ۱۱۴ پا در هر بعد) با ترتیبی غیرمعمول از ورودی ها و پنجره هایی با چهار اندازه متفاوت توصیف شده است.
گالری‌های هنری سرپنتاین لندن اولین پروژه آنها در انگلستان به مدت سه ماه به عنوان نهمین کمیسیون در مجموعه برپا بود. ساختمان شعبه ای از موزه لوور در لان فرانسه حدود ۳۰۰،۰۰۰ فوت مربع مساحت دارد.
شرکت سانا در اسپانیا راه حل منحصر به فردی برای ساختمان فعلی موسسه هنرهای مدرن والنسیا ارائه داد که در آن هشت گالری در لایه شفافی محصور شده و بدین ترتیب فضاهای عمومی داخلی و خارجی را میان ساختمان و آن لایه ایجاد می کند. لایه پیشنهادی یک فلز سوراخ دار سبک است که نور روز، باد و باران از درون آن جریان دارد.
هر دو معمار لیست گسترده ای از آثار و پروژه های شخصی خود دارند. کازویو سجیما پس از افتخارآفرینی خود اینگونه واکنش نشان داد: “من از دریافت چنین افتخاری هیجان زده ام و از بنیاد پریتزکر، اعضای هیئت داوران، مشتریانی که با ما همکاری کرده اند و همکارانمان تشکر می کنم. من در حال بررسی این مسئله هستم که چگونه معماری را به عنوان موضوعی مهم برای نسل جدید تصریح کنم و با دریافت این جایزه به تلاش برای خلق معماری شگفت انگیز ادامه خواهم داد.”
ریوئه نیشی زاوا در واکنشی مشابه گفت: “من این جایزه فوق العاده را با فروتنی دریافت می کنم و از این بابت بسیار مفتخر و در عین حال غافلگیرم. من این جایزه را به عنوان دلگرمی برای تلاشهایمان تلقی می کنم. هر بار که یک ساختمان را به پایان می رسانم از امکانات لذت می برم و همزمان در آنچه اتفاق افتاده تأمل می کنم. هر پروژه انگیزه ای برای پروژه بعدی می شود و این جایزه شگفت انگیز به من انرژی پویایی داده که قبلاً هرگز آن را حس نکرده بودم و از این بابت بسیار سپاسگزارم.”
هیات داوران برجسته ای که برندگان سال ۲۰۱۰ را انتخاب کردند لرد پالامبو رئیس هیات داوران و حامی بین المللی معماری لندن، رئیس هیئت امنای گالری های سرپنتاین، رئیس سابق شورای هنر بریتانیای کبیر، رئیس سابق بنیاد گالری تیت و عضو سابق هیئت امنای آرشیو میس فن در روهه در موزه هنرهای مدرن نیویورک؛ آلخاندرو آراونا معمار و مدیر اجرایی شرمت المنتال در سانتیاگو شیلی؛ رولف فلبوم رئیس هیئت مدیره ویترا در بازل سوئیس؛ کارلوس جیمنز استاد دانشکده معماری دانشگاه رایس و مدیر استودیوی کارلوس جیمنز در هیوستون تگزاس؛ یوهانی پالاسما معمار، استاد و نویسنده هلسینکی فنلاند؛ رنزو پیانو معمار و برنده پیتزکر از پاریس فرانسه و جنوآ ایتالیا؛ کارن استین نویسنده، ویراستار و مشاور معماری در نیویورک و مارتا تورن دستیار مدیر روابط خارجی دانشکده معماری دو امپرسا در مادرید اسپانیا و مدیر اجرایی جایزه هستند.
علاوه بر برندگان پیشین که نام برده شد فیلیپ جانسون نخستین برنده جایزه پریتزکر در سال ۱۹۷۹ بود. لوئیس باراگان از مکزیک سال ۱۹۸۰، جیمز استرلینگ از انگلستان سال ۱۹۸۱، کوین روشه سال ۱۹۸۲، یو مینگ پی سال ۱۹۸۳، ریچارد مایر سال ۱۹۸۴، هانس هولین از اتریش سال ۱۹۸۵، گوتفرید بوهم از آلمان سال ۱۹۸۶، رابرت ونتوری سال ۱۹۹۱، آلوارو سیزا از پرتغال سال ۱۹۹۲، کریستین د پورتزآمپاک از فرانسه سال ۱۹۹۴، فرانک گری از آمریکا سال ۱۹۸۹، آلدو روسی از ایتالیا سال ۱۹۹۰، رافائل مونئو از اسپانیا سال ۱۹۹۶، سور فهن از نروژ سال ۱۹۹۷، رنزو پیانو از ایتالیا سال ۱۹۹۸، نورمن فاستر از انگلستان سال ۱۹۹۹، رم کولهاس از هلند سال ۲۰۰۰، گلن مورکات از استرالیا سال ۲۰۰۲، یورن اوتزون از دانمارک سال ۲۰۰۳، زاها حدید از انگلستان سال ۲۰۰۴، و تام ماین از ایالات متحده سال ۲۰۰۵، پائولو مندز داروشا از برزیل سال ۲۰۰۶، ریچارد راجرز سال ۲۰۰۷، ژان نوول از فرانسه سال ۲۰۰۸ و پیتر زومتور از سوئیس سال ۲۰۰۹ موفق به دریافت این جایزه شدند.
خانواده پریتزکر به دلیل علاقه به ساخت و مشارکت در توسعه هتل های هایت سراسر جهان و چون معماری تلاشی خلاقانه بود که در جایزه های نوبل جای نگرفت رشته معماری را انتخاب کردند. این رویه ها پس از نوبل صورت گرفت و انتخاب نهایی با تامل عمیق و رأی گیری هیئت منصفه بین المللی به صورت مخفی صورت می گیرد. انتخاب کاندیدا برای جایزه سالهاست که با صدها نماینده از کشورهای مختلف دنیا ادامه دارد.
