بیانیه بنیاد هنگام اعطای جایزه
جشنواره معماری ۱۹۸۸ پریتزکر دهمین سالگردش را با افتخار دو برنده جشن می گیرد.
گوردون بانشفت معماری از آمریکای شمالی و اسکار نیمایر از آمریکای جنوبی که آثارشان از تاثیرگذارترین و برجسته ترین موارد این قرن بوده برنده های جایزه معماری ۱۹۸۸پریتزکر شدند. مراسم اهدا جوایز آنها ۲۳ می در موسسه هنر شیکاگو ایلینوی برگزار شد.
جی آرتور پریتزکر رئیس بنیاد هایت که این جایزه را در سال ۱۹۷۹ پایه گذاری کرده بود اظهار داشت: “ما خوشحال هستیم که هیئت منصفه از فرصت دهمین سالگرد جایزه برای احترام به دو استاد معماری مدرن استفاده کرده است “
نیمایر ۸۱ ساله که در ریودوژانیرو زندگی می کند برای طراحی بیشتر ساختمان هایش در برازیلیا پایتخت برزیل شناخته شده است. او حرفه خود را در سال ۱۹۳۶ آغاز و اولین بار در همکاری با لو کوربوزیه برای ساختمان وزارت آموزش و بهداشت در ریودوژانیرو مورد تحسین بین المللی قرار گرفت. این سازه در آن زمان به عنوان یکی از اولین ساختمان هایی که به بیان مفاهیم نوظهور در جنبش معماری مدرن پرداخته توجه جهانیان را به خود جذب کرد. در دهه چهل این دو نفر بار دیگر در سازمان ملل متحد نیویورک با هم همکاری داشتند. او ششمین معمار خارج از ایالات متحده بوده که برای دریافت جایزه انتخاب شد.
بانشفت در سن ۷۹ سالگی در نیویورک زندگی می کرد. او در نیویورک ساختمان های زیادی را طراحی کرده و یکی از آن ها خانه لِوِر است که نقطه عطفی در تاریخ شده و آن را “اولین ساختمان واقعی من” نامیده است. بانک شصت طبقه منهتن چیس، ساختمان اتحادیه کاربید و ساختمان اصلی شرکت پپسی همه طراحی های بانشفت در نیویورک هستند. موزه هرش هورن در ایالت واشنگتن به سازه ای شناخته شده در چشم انداز فرهنگی تبدیل شده است. او در زادگاهش بوفالو نیویورک، موزه هنری دیگری به نام گالری هنری آلبرایت-ناکس طراحی کرده که یکی از برندگان جایزه پریتزکر آن را ” زیبا ترین موزه جهان” توصیف کرده است. موزه و کتابخانه لیندون بینز جانسون تگزاس و کتابخانه نسخه های خطی و کتاب های تخصصی باینیکی دانشگاه ییل، موجب برتری طراح آن (بانشفت) شد که چهار دهه در شرکت معماری اسکیدمور، اوینگز و مریل نیویورک مشغول به کار بود. آخرین ساختمان او برای این شرکت قبل از بازنشستگی اش، بانک تجاری ملی در جده عربستان سعودی بود که معتقد است “یکی از بهترین و منحصر به فرد ترین پروژه های من” نامیده می شود.
هدف این جایزه اینست که سالانه یک معمار در قید حیات که سازه هایش تلفیقی از استعداد، بینش و تعهد را نشان می دهد و مشارکت قابل توجه و مداومی از طریق هنر معماری به بشریت و محیط زیست کرده مفتخر شمرده شود.
این جایزه شامل یک کمک هزینه ۱۰۰،۰۰۰ دلاری، یک تقدیرنامه رسمی و یک مدال است. زمانی که خانواده پریتزکر این جایزه را پایه گذاری کردند هدفشان مفتخر شمردن تلاش خلاقانه ای بود که در جایزه های نوبل مورد توجه قرار نگرفته بودند. آنها روشها و جوایز خود را مطابق مدل نوبل تعیین کردند. همانند نوبل، دو برنده منتخب هیئت داوران ۱۹۸۸ پریتزکر جایزه را با هم تقسیم می کنند.
روند انتخاب برنده بطور سالانه مستمر بوده و انتخاب نهایی با مشورت و رأی گیری هیئت داوران بین المللی به صورت مخفی صورت می گیرد. اعضای هیئت داوران جایزه معماری ۱۹۸۸ پریتزکر جان کارتر براون مدیر گالری ملی هنر در ایالت واشنگتن که از زمان پایه گذاری جایزه از داوران هیئت منصفه و رئیس آن بوده است. ایدا لوئیس هاستابل نویسنده و منتقد معماری و معمار کوین روشه از همدن کنتیکت که برنده جایزه ۱۹۸۲ پریتزکر شد از دیگر شهروندان ایالات متحده در هیئت داوران بوده اند. جاکوب روتشیلد رئیس هیئت امناء گالری ملی هنر لندن در انگلیس، ریکاردو لگورت از مکزیک، فومیهیکو ماکی از توکیو ژاپن و جیوانی آنیلی رئیس شرکت فیات از تورینو ایتالیا به عنوان اعضای هیئت داوران از سایر کشورها بودند.
بیل لیسی دبیر هیئت منصفه و رییس سابق اتحادیه کوپر برای پیشرفت علم و هنر، تقدیرنامه هیئت داوران را اینگونه نقل کرد: “به نظر می رسد با نزدیک شدن به گذشت یک دهه از پایه گذاری جایزه معماری پریتزکر این مناسبت مهم را با احترام به دو استاد معماری مدرن که این حرفه مدیون مشارکت فراوان آنهاست جشن بگیریم. اهدای جایزه به دو نفر در یک سال بی سابقه بوده اما ادای احترام به معمارانی از آمریکای شمالی و جنوبی است که آثارشان در این قرن تأثیری جهانی داشته و بی تردید در آینده نیز موثر خواهد بود.”
“کارهای برجسته اسکار نیمایر و گوردون بانشفت در راستای موضوع معماری قرن بیستم است. هر کدام از آنها با استفاده از پالتی مختلف با مربیان یکسان و گاهی متفاوت، چشم انداز خود را از محیط زیست نیمکره های مختلف ترسیم کرده و ابعاد جدیدی از هنر به ارمغان اورده اند که جایزه پریتزکر آن را جشن می گیرد. روش های طراحی شان با منحنی جریان و هندسه دقیق توصیف شده است. ساختمان های نیمایر تقطیر رنگ ها ونورها و تصاویر خوش گذرانی از زادگاهش برزیل است. او معماری از ژست هنری با منطق و مفهوم اصولی است. “
“بانشفت فهرستی غنی از پروژه هایی اماده کرده که استانداردی برای ساختمان های شهری/شرکتی است. او در حرفه ای که به مدت چهل سال در آن موفق بوده به درکی از تکنولوژی معاصر و موادی در ساخت معماری عالی و بی نظیر رسیده است. “
“هر دو آنها فلسفه مدرنیسم (نوگرایی) را به تصویر می کشند که به منابع انحصاری قرن بیستم شکل داده است. بسیاری از پیشرفت های معماری مرهون کارهای این دو معمار است. ما نتیجه هیئت منصفه را در اهدا این جایزه به دستاورد یک عمر زندگیشان اینگونه پایان می دهیم” پیشرفت های معماری بدهکار تلاش های این دو معمار بوده و ما با سپاس این بدهی را تصدیق می کنیم. “
اولین جایزه معماری پریتزکر در سال ۱۹۷۹ به فیلیپ جانسون اهدا شد. کوین روشه، لیو مینگ پی و ریچارد میر لیست برندگان قبلی ایالات متحده را تکمیل کردند. سال گذشته کنزو تانگه از ژاپن این جایزه را دریافت کرد و به فهرست معماران بین المللی مثل گوتفرید بوهم از جمهوری فدرال آلمان، هانس هولین از اتریش، جیمز استرلینگ از بریتانیا و لوئیس باراگان از مکزیک افزوده شد.
بیل لیسی دبیر هیئت منصفه افزود: ” جایزه پریتزکر با اضافه کردن اسم های بانشفت و نیمایر به این لیست جایگاه این دو معمار مشهور با سازه های برجسته شان را در معماری قرن بیستم تایید می کند.”
