“طراحی مجموعه سینمایی سنگ لج”
پروژه طراحی مجموعه سینمایی سنگ لج ، در خیابان امام خمینی (جایگاه ترمینال اتوبوس ها ) به منظور ارتقا (کیفی و کمی) ابعاد فرهنگی منطقه ۱۲ با توجه به زمینه های موجود در نیمسال دوم سال تحصیلی ۹۶-۹۷ تعریف گردید. اصلی ترین چالش پروژه قرار گیری سایت انتخابی (ترمینال اتوبوس ها ) رو به روی موزه ایران باستان و مجاورت با پارک شهر بود، همچنین در محدوده انتخابی کاربری های فرهنگی-تاریخی چون “سردر باغ ملی “، “میراث فرهنگی و” خیابان سی تیر” را به عنوان لنگرگاه های شهری داشتیم ، بنا بر این لزوم شکلی از طراحی که وامدار از ویژگی های اجتماعی –فرهنگی و کالبدی کاربری های اطراف باشد مطرح گردید.
در این راستا توجه به زمینه ی موجود ، اصلی ترین عامل برای پاسخ به طراحی بود؛اصلی ترین شاخصه کالبدی-عملکردی سایت یعنی موزه ایران باستان ؛ “ایوان کسرا” به عنوان ایده اصلی طراحی قرار گرفت ، بدین ترتیب که گشودگی عظیم در آکس ایوان در توده حجمی سینما به وجود آمد،پارک شهر نیز عنصر دیگری است امتداد این محوراست ، بنا براین محور امتداد یافته و مانند پلی از دل مجموعه سینمایی عبور کرده و موزه ایران باستان به پارک شهر وصل کرده است.این پل یک “خالی بزرگ” از جنس فضا و شفاف است. این فضای شفاف پر نور و سبک که از داخل آن به واسطه شفافیتش به بیرون احاطه دارد در عین خالی بودن ، مرکز ثقلی برای پروژه است که تمام اتفاقات ، نگاه ها و رفتو آمد ها به این فضا است و همه در خدمت ان ان هستند.تناسبات (ارتفاعی) در این فضا با کیفیات فضا (ارتباط با بیرون) تعدیل گشته به گونه ای که افراد در اولین مواجه با آن احساس در برگرفتگی میکنند.
همانطور که سفید در کنار سیاه و روز در کنار شب معنا پیدا می کند ، فضای پر (صلب) در کنار خالی اهمیت می یابد یا بالعکس ، بنابراین با توجه به این پیش زمینه ذهنی –ادراکی و همچنین عملکرد (سالن سینما ) سایر اجزا با هیاکل آجری سرخ که وامدار موزه ایران باستان و ساختمان میراث فرهنگی هستند دو طرف فضای خالی قرار گرفته اند و بدین ترتیب ترکیبی از پر و خالی ها را در ساده ترین جایگشت شکل داده اند.
این مجموعه شامل سه سالن با ظرفیت های متفاوت است که طبقه همکف با پلان باز بدون هیچ دیواری دید گسترده ای را به مخاطب در راستای درک بیشتر معماری می دهد، به گونه ای که پس از ورود بدون هیچ مانعی موقعیت خود نسبت به فضا داخلی و بیرونی در میابد.
موضوع دیگر مورد توجه طراح در این سینما نمایش حرکت در فضا بود، بدین ترتیب در دو طرف فضای شفاف حرکاتی مارپیچی از پله های در هم تنیده شده می بینیم که افراد پیوسته در حال رفتو آمد هستند و برخورد های اجتماعی در این چرخه فضاهای مکمل نقش اساسی ایفا می کند.