بیوگرافی معمار آلوارو سیزا
آلوارو سیزا می گوید: “هر طرح، تلاشی دقیق برای ضبط لحظه ای واقعی از تصویری گذرا با تمام نکات ظریفش است. میزان این کیفیت گذرا در طرح ها منعکس شده است: هرچه کیفیت ضبط شده دقیق تر باشد، طرح آسیب پذیرتر است.”
سیزا در حالیکه بر روی طراحی ساختمان اداری نسبتاً بزرگی در پورتو کار می کرد از تقلید محیط اطرافش در ساختمان جدید اجتناب کرد. دلیل اهمیت این منطقه قرار گرفتن بین مرکز تاریخی شهر و پل مهمی است که توسط ایفل در سال ۱۸۶۶ ساخته شده بود. او اظهار داشت: “ما فراتر از مرحله ای رفته ایم که به واسطه آن یکپارچگی زبان راه حلی جهانی برای مشکلات معماری شناخته می شود. با شناسایی این که طبیعت شهر پیچیده است، جنبش های تحول گرا اشکال متفاوتی بروز می دهند.”
سیزا که نام کامل او آلوارو جوکیم دومیا سیزا وییرا است در ۲۵ ژوئن ۱۹۳۳ در شهر کوچک ساحلی ماتوسینوس واقع در شمال پورتو پرتغال متولد شد. سیزا از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۵ دردانشکده معماری دانشگاه پورتو مشغول به تحصیل بود. او اولین سازه های خود را (چهار خانه در ماتوسینوس) در سال ۱۹۵۴ قبل از فارغ التحصیلی اش تکمیل کرد و در همان سال حرفه خصوصی خود را در پورتو آغاز کرد.
آلوارو سیزا در سال ۱۹۶۶ تدریس در دانشگاه را شروع کرد و در سال ۱۹۷۶ استاد دائم معماری شد. او همچنین استاد مدعو دانشکده طراحی دانشگاه هاروارد، دانشگاه پنسیلوانیا، دانشگاه لوس آندس بوگوتا و موسسه پلی‌تکنیک فدرال لوزان بود. علاوه بر این او در بسیاری از دانشگاه ها و کنفرانس های سراسر جهان از ایالات متحده، کلمبیا و آرژانتین تا اسپانیا، آلمان، فرانسه، نروژ، هلند، سوئیس، اتریش و انگلستان سخنرانی داشته است.
او در سال های اخیر افتخارات زیادی از موسسات و بنیادهای اروپا از جمله مدال طلای بنیاد آلوار آلتو در سال ۱۹۸۸ و جایزه بنیاد مشهور میس ون درروهه در شهر دو کنده پرتغال (۱۹۸۲-۱۹۸۶) دریافت کرده است. در سال ۱۹۸۸ دانشکده طراحی دانشگاه هاروارد در امریکا اولین جایزه سبز ورونیکا راج را که به جایزه شاهزاده ولز برای طراحی شهری معروف است برای پروژه مسکن مالاگوییرا که در سال ۱۹۷۷ در اوورا پرتغال آغاز شده بود به سیزا اهدا کرد.
در سال ۱۹۷۷ پس از انقلاب پرتغال، دولت شهر اوورا از سیزا خواست تا پروژه مسکن در حومه روستایی شهر را طراحی کند. طراحی ۱۲۰۰ واحد مسکونی یک طبقه و دو طبقه ی حیاط دار یکی از موارد متعددی بود که او برای انجمن خدمات مسکن ملی انجام داد.
پروژه ها و ساختمان های اخیر سیزا در پرتغال: دانشکده جدید آموزش در ستوبال، دانشکده جدید معماری برای دانشگاه پورتو، موزه هنر مدرن برای پورتو، بازسازی شیادو در منطقه لیسبون که توسط آتش در سال ۱۹۸۸ تخریب شده بود و کتابخانه جدید دانشگاه آویرو هستند.
در برلین، برنده شدن او در آزمون ورودی رقابت های معماری برای طراحی یک آپارتمان در شلسیشس تور در کروزبرگ به تازگی تکمیل شد. او در مسابقات متعدد دیگری از جمله نوسازی میدان مریخ در ونیز (۱۹۸۵)، بازسازی کازینو و کافه وینکلر در سالزبورگ (۱۹۸۶) و مرکز فرهنگی وزارت دفاع در مادرید (۱۹۸۸-۸۹) برنده شد. مرکز هواشناسی برای بازی های المپیک ۱۹۹۲ در بارسلونا در حال تکمیل شدن است.
طیف کاری آلوارو سیزا از استخرهای شنا تا توسعه مسکن های انبوه با اقامتگاه هایی برای افراد، بانک ها، ساختمان های اداری، رستوران ها، گالری های هنری، مغازه ها و هر نوع ساختار دیگر بین آن ها گسترده است.
به نقل از مجله کازابلا جولای ۱۹۸۶ در توضیح پافشاری سیزا برای آزمایش مداوم گفته شد: “دقیقاً به این علت که فرد یک ماجراجویی از طرحی واقعی را درک می کند، معماری او می تواند به ما حس فوق العاده ای از آزادی و تازگی بخشد. آلوارو سیزا در پذیرفتن خطر چنین ماجراجویی توانسته است در معماری خود سطحی از روحیه قهرمانانه معماری مدرن که در خطر انقراض است را به تصویر بکشد.”
