با بررسی دقیق تاریخی و موردی باغ های ایرانی و عوامل تاثیرگذار بر انها و تاثیر مستقیم و غیر مستقیم این باغ ها در شهرها و شرایط زندگی مردم به این نتیجه رسیدیم که با الهام گیری از نوع لکه و اثر ماندگار و پرهیز از برداشت صرف و موتیف مانند با توجه به ویژگی های زیبایی شناسانه و عملکردی این باغ ها می توان با تو جه به جغرافیا و سایت فعلی پروتوتایپی انتقادی و رادیکال ارائه کرد که با رعایت اصول و ویژگی های باغ های ایرانی مدلی جدید را برای باز تعریف شهرهای فعلی معرفی کرد
نقطه شروع طراحی در حقیقت سایت انتخاب شده و نوع تیپولوژی ان که تایین کننده خط کلی پروژه و تاثیر مستقیم بر پروسه طراحی داشت و با چالش های بیشماری ما را رو به رو کرد.
سایت در میان دو اپارتمان مسکونی محصور شده که فقط یک view به سمت خیابان دارد پس برای شروع دو ساختمان به عنوان دیوار باغ ها در نظر گرفته شد که این دیوار حکم ویژگی محصوریت باغ های قدیمی را دارند ولی با ویژگی های جدید در کالبدی جدید در جغرافیای فعلی.
پس ما به دنبال المان حائلی در بین دو ساختمان بودیم که در نقش یک حائل در مقیاس شهری است در بافت فشرده تهران و ساختمان های اطراف حکم دیوار باغ ها را دارا می باشند در مقیاس بزرگ تر و شهری تر.
بررسی تیپولوژی infill و تلاش در جهت باز تعریف این تیپولوژی مرسوم و تاثیرگذار در شهرها که می توان با تمام محدودیت ها پروژه های اونگاردی تعریف کرد و به سبب ان با ایجاد تقابلی با معماری های اطراف خود سوژه های اطراف پروژه را blure کند و بار انتقادی و رادیکال تری در شهر تزریق کند و با باز تعریف فضایی به اسم پارک با ایجاد سلسله مراتب عمودی که باعث افزایش جذابیت و جذب مخاطب می شود و همچنین انتخاب راه حلی جغرافیایی برای مقابله با تهدیدات جغرافیایی نظیر الودگی ، گرم شدن کره زمین ، کمبود فضای سبز ، خشکسالی و … .
هدف اصلی پروژه باز تعریف مفهوم زیستگاه و شهر و همین طور نقش معماران در شهرها از اشغال کننده به زنده کننده و به دنبال راه حلی برای نجات شهرها و پیدا کردن مدل و ادبیات جدید برای پیشرفت مهفوم معماری پایدار و شهرسازی پایدار می باشد.
پروژه از ابتدا program محور شروع شده است نه functional محور برنامه های دیده شده به راحتی با هم پوشانی دارند و شما در هر طبقه شاهد فعالیت ها و اتفاقات پیچیده و گسترده هستید.
ادبیاتی به نام مبلمان شهری حذف شده و به جای ان از ” زیر ساخت های مورد نیاز جهت تعاملات اجتماعی ” استفاده شده است که به این معنا می باشد که در هر فضا زیر ساختهای مهم و اساسی جهت تعملات اجتماعی دیده شده است ولی function مشخصی دیکته نشده است و User ازادی کامل در انجام و انتخاب نوع فعالیت خود را دارد و شما می توانید همان طور که در حال تمرین صبگاهی خود هستید در کنار یک امفی تئاتر روباز به دیدن یک نمایش مشغول شوید در حالی کسی در حال روزنامه خواندن است.