بیانیه بنیاد هنگام اعطای جایزه
نورمن فاستر اهل بریتانیای کبیر برنده جایزه معماری ۱۹۹۹ پریتزکر شد
نورمن فاستر معمار ۶۳ ساله بریتانیایی برنده جایزه معماری ۱۹۹۹ پریتزکر شده است. برخی از معروفترین پروژه های شرکت “فاستر و شرکا” بزرگترین فرودگاه جهان در هنگ کنگ؛ محوطه بزرگ موزه بریتانیا؛ و پارلمان جدید آلمان در رایشتاگ برلین بوده اند.
سایر پروژه های بزرگ او مثل برج مرکزی شرکت دوو در سئول کره؛ موزه ماقبل تاریخ در گورژ وردون فرانسه؛ مرکز موسیقی محله ای برای یک سایت دراماتیک کنار رودخانه در گیتس‌هد انگلستان؛ خانه شیشه ای باغ های گیاه شناسی ملی ولز؛ ایستگاه خدمات شرکت نفت رپسول در اسپانیا و آمریکای لاتین؛ و پردیس جدید دانشگاه کوالالامپور مالزی در مراحل مختلف طراحی یا ساخت هستند.
این شرکت پروژه های تکمیل شده یا در حال توسعه بسیاری در لندن دارد. این پروژه ها شامل ساختمان علوم زیست پزشکی کالج امپریال؛ برج های مرکزی سیتیبانک و بانک هنگ کنگ و شانگهای در کنری وورف؛ پل هزاره لندن در کنار رودخانه تیمز که مسیر جدیدی را بین کلیسای سنت پائول، گالری هنرهای مدرن تیت و تئاتر گلوب در بنکساید ایجاد کرده؛ میدان های جهانی لندن به عنوان جنبه دیگری از کار این شرکت در برنامه ریزی شهری با هدف بازپس گیری میدان ترافالگار و میدان پارلمان برای عابران پیاده ضمن احترام به قوانین ترافیک؛ استادیوم جدید وِمبلی؛ و ساختمان پارلمان لندن در سواحل تیمز و مجاور پل برج بوده اند. فاستر سال ۱۹۹۴ در ایالات متحده شعبه جدیدی برای موزه هنر جاسلین در اوماها نبراسکا طراحی کرد. مرکز تحقیقات علوم بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد با مساحت ۲۱۴۰۰۰ فوت مربع در پالو آلتو کالیفرنیا ساخته شد.
توماس جی پیتزکر رئیس بنیاد هایت با شروع سومین دهه جایزه معماری پریتزکر به عنوان بزرگترین افتخار معماری جهان درباره انتخاب هیئت داوران گفت: “هیئت داوران معماری را انتخاب کرده که اشتیاقش به آینده این سیاره ستودنی است. او فردی خوش بین با اعتقادی راسخ به پیشرفت فن آوری بوده و معتقد است معماری مربوط به مردم و کیفیت زندگی می شود. ساختمانهای او نه تنها با دوام بلکه مناسب افرادی است که از آنها استفاده می کنند و این روند یک تجربه روبه تعالی را ارائه می دهد.”
مراسم رسمی بزرگترین افتخار معماری جهان ۷ ژوئن ۱۹۹۹ در برلین برگزار و یک کمک هزینه ۱۰۰،۰۰۰ دلاری و یک مدال برنز به نرمن فاستر اهدا شد. او پس از جیمز استرلینگ برنده سال ۱۹۸۱ که مشوقش برای آغاز حرفه خود در دهه شصت بود دومین فرد انگلیسی است که برنده جایزه پریتزکر شده است.
فاستر برج های اداری را در توکیو ژاپن، فرانکفورت آلمان و هنگ کنگ و یک برج ارتباطی در بارسلون اسپانیا طراحی و ساخته است. بزرگترین فرودگاه جهان در هنگ کنگ توسط فرودگاه سوم لندن در استانستد پیش بینی شده بود. وی یک سیستم ترانزیت سریع برای بیلبائو اسپانیا، ایستگاهی برای خط جوبیلی، کنری وورف (از خطوط متروی لندن) و همچنین حمل و نقل گرینویچ طراحی کرده است. تولیدات جهانی او شامل مبلمان، دفاتر، نمایشگاه ها، امکانات انبارداری و ساختمان های صنعتی، اقامتگاه های فردی و واحدهای مسکن چندتایی، مدارس، پل ها، موزه ها و گالری های هنری، دانشگاه ها، استادیوم های ورزشی، آزمایشگاه های تحقیقاتی، فروشگاه ها، مراکز فرهنگی و کتابخانه ها است. او پروژه قایق موتوری شخصی به اندازه ۱۸۰ پا را طراحی کرده که قادر به جابجایی در سرتاسر جهان می باشد.
فاستر سال ۱۹۷۱ با طراحی یک دفتر اداری دائم برای شرکت آی‌بی‌ام در کوشام با هزینه و در بازه زمانی مشخص مورد توجه قرار گرفت. راه حل مدرنیستی فاستر برای ساختمان اداری ویلیس فابر و دوماس در ایپسویچ انگلیس توجه بین المللی را به آثار او جلب کرد. نمای بیرونی سه طبقه و شیشه ای این ساختمان به تقلید از الگوهای نامنظم خیابان در روز منعکس کننده فضای اطراف اما در شب با نور داخل روشن شده تا دو طبقه اداری و یک استخر در طبقه همکف را آشکار سازد. این پروژه الگویی از واکنش اجتماعی و همچنین کارآمدی زیست محیطی است. او طی دو سال توانایی خود را در نوآوریِ مواد و طراحیِ مرکز هنرهای تجسمی سینزبری در دانشگاه شرق آنگلیا نوریچ ثابت کرد. فاستر سال ۱۹۷۹ پروژه عظیم و بین المللی برج ۴۷ طبقه بانک هنگ کنگ و شانگهای را در پلازا طراحی کرد. زندگی فاستر بسیار شبیه داستان هوراشیو آلگر است. او سال ۱۹۳۵ در خانواده ای از طبقه کارگر و در حومه شهر منچستر انگلستان به دنیا آمد، جایی که احتمال داشتن شغل حرفه ای بسیار بعید به نظر می رسید. او در یک دبیرستان محلی مشغول به تحصیل شد و موفقیتش نشانی از علاقه اولیه او به معماری بود. فاستر پس از تجربه یک سری شغلهای عجیب و خدمت در نیروی هوایی سلطنتی در دانشگاه منچستر ثبت نام کرد و سپس موفق به دریافت بورسیه و پژوهانه از دانشگاه ییل ایالات متحده شد.
وی از زمان اولین طراحی اش حدود ۳۵ سال پیش به خاطر ساختمانهای مدرنیستی و افتخارات حرفه ای خود مورد توجه جهانی قرار گرفت. او در سال ۱۹۹۰ از ملکه انگلیس نشان شوالیه دریافت کرد و در سال ۱۹۹۷ توسط ملکه به مقام شایستگی منصوب شد. جان کارتر براون رئیس هیئت داوران پریتزکر اظهار داشت: “نورمن فاستر با ریشه در سنت بزرگ مدرنیسم قرن بیستم فرای طبقه بندی می رود. دیدگاه وی در هر پروژه ای از جمله آسانسور شیشه ای تا یک فرودگاه، مواد عصر ما را به شفافیتی کریستالی، آهنگین، کاملاً شخصی، عملکردی و زیبای مطلق تبدیل می سازد. “
بیل لیسی مدیر اجرایی جایزه پریتزکر به نقل از تقدیرنامه هیئت داوران می گوید: “اهداف طراحی فاستر نه تنها به سوی زیبایی و عملکرد یک پروژه بلکه به سمت رفاه حال کاربران نهایی هدایت می شوند. این بعد اجتماعی کار او تلاشی برای تغییر و ارتقاء کیفیت زندگی تعبیر می شود. در اوایل دهه هفتاد او پیشگام این نظریه بود که محیط کار می تواند محیط دلپذیری باشد.”
لیسی معمار و رئیس دانشگاه ایالتی نیویورک در پرچس افزود: “ساختمان های نورمن فاستر تبدیل به استانداردی برای طراحی فناوری های مدرن در تضاد با محددودیت های هنری شده اند. بناهای او نمایانگر بالاترین دستاورد معماری معاصر قرن بیستم و بدون شک معیار طراحی قرن آینده خواهد بود. “
