بیوگرافی معمار لوئیس باراگان
لوئیس باراگان (۱۹۰۲-۱۹۸۸) در گوادالاخارا، مکزیک متولد شد. آموزش حرفه ای او در مهندسی بود و در سن بیست و سه سالگی فارغ التحصیل گردید. مهارت های معماری او خود آموز بود. در دهه ۱۹۲۰، او به طور گسترده به فرانسه و اسپانیا سفر کرد و در سال ۱۹۳۱ مدتی در پاریس زندگی کرد و در سخنرانی های لوکوربوزیه حضور یافت. علاقه به معماری بومی شمال آفریقا و مدیترانه، که مربوط به ساخت و ساز در کشور وی است، زمانی که در اروپا و مراکش بود نمایان گردید.
در اواخر دهه ۱۹۲۰، او به یک جنبش شناخته شده به عنوان Escuela Tapatía یا Guadalajara School پیوسته بود، که نظریه معماری اختصاص داده شده به پایبندی شدید به سنت های منطقه ای بود. تمرین معماری او در سال ۱۹۲۷ تا ۱۹۳۶ در گوادالاخارا بود، زمانی که او به مکزیکو سیتی رفت و تا زمان مرگ در آنجا باقی ماند. کارهای او مینیمالیستی نامیده شده است، اما در عین حال دارای رنگ و بافت است. پلن های خالص، دیوارهای گچی، آجری، چوب، یا حتی آب، عناصر و ترکیباتی هستند که همه آنها با طبیعت تعامل دارند.
باراگان خود را معمار منظره نامیده است که در کتاب معماری معاصر (موریلی امانوئل (ویرایش شده توسط انتشارات سنت مارتینز، ۱۹۸۰) منتشر شده است) اینطور نوشته
من معتقدم که معماران باید باغ هایی را طراحی کنند که استفاده شوند، همانطور که خانه ها هستند، به منظور ایجاد حس زیبایی و طعم و تمایل به هنرهای زیبا و دیگر ارزش های معنوی و بیشتر، هر کار معماری که آرامش را بیان نمی کند اشتباه است.
مرد مذهبی باراگان! و کار او به عنوان “رمزآلود” همچنان بی سر و صدا شرح داده شده است. کلیسای او برای Caprucinas Sacramentarias شواهدی از هر دو کیفیت است. با توجه به علاقه او به اسب، او بسیاری از اصطبل ها، چشمه ها و چاه های آب را طراحی کرد که بسیاری از این ویژگی ها را آشکار می کند.
باراگان تا به حال نفوذ عمیق نه تنها در سه نسل از معماران مکزیکی، بلکه بسیاری دیگر در سراسر جهان داشته است. او در هنگام دریافت جایزه معماری پریتزکر، گفت: «هنر و جلال تاریخ بدون شناختن معنویت دینی و ریشه های افسانه ای که ما را به علت پدیده هنری راهنمایی میکند، غیرممکن است. بدون آن دیگر اهرام مصر و مکزیک باستان وجود نخواهد داشت. آیا معابد یونانی و کلیساهای گوتیک وجود داشته است؟ “
به نظر میرسد که نشریات اختصاص یافته به معماری «کلمات زیبایی، الهام، سحر و جادو، حیرت انگیز، زرق و برق، و همچنین مفاهیم آرامش، سکوت، صمیمیت و شگفتی» را «هشدار دهنده» نامیده اند. او برای اینکه شاید این مفاهیم را کامل نکرده باشد عذرخواهی کرد اما گفت: “آنها هرگز متوقف نشدند تا چراغ هدایت من باشند”. همانطور که سخنانش را به پایان میبرد، از هنر دیدن یاد کرد. “برای ما به عنوان معمار ضروری است که بدانیم چطور باید ببینیم، به گونه ای که دیدگاه با تحلیلی منطقی تحمل نمی شود”.
