حس:
حس گنجایش فیزیولوژیک یک موجود زنده برای ادراک است. حواس برای بقای انسان ضروری اند و ما را قادر میکند تا به وجود محرک ها پی ببریم و با تنظیم مداوم شرایط بدن در پاسخ به تغییرات محیطی نظم و هماهنگی بدن حفظ شود.
ساخت و خلق بناهایی جهت عملکردهای مختلف و رفع نیازهایی چون زیست، امنیت، آسایش و نیازهای بیشمار دیگر انسان نمود می یابد.شباهت های ناگزیر در ساخت و سازهای جوامع گوناگون طی هزاره ها و بر حسب نیازهای مشترک، الگوهای نسبتاً مشابهی به وجود آورده است و درک و فهم انسان از این فرایند، وابستگی تام به ابزار درک وی از فضا دارد. درک ودریافت هرکس از فضا تابع مراحل خاصی است که با دریافت اندام های حسی از محیط شروع می شود و به ادراک خاتمه می یابد و بسته به نحوه برخورد او با فضا و میزان استفاده از حواس برای درک آن است. (منبع:چشمان پوست:معماری و ادراکات حسی/یوهانی پلاسما،ترجمه:رامین قدس،تهران:پرهام نقش،۱۳۹۳)
ارسطو نخستین کسی بود که حواس را به گونه ای مختلف تقسیم بندی کرد و آنها را در پنج حس چنین بیان کرد : بینایی، شنوایی بویایی ، چشایی و لامسه که عامل و ارتباطدهنده قوه ادراک با محیط اند و درک نسبتاً کاملی را برای ما بوجود میآورند. (منبع:زیبایی شناسی در معماری/گروتر،یورگ کورت،ترجمه:جهانشاه پاکزاد،عبد الرضا همایون،تهران:دانشگاه شهید بهشتی،مرکز چاپ و انتشارات،۱۳۸۸)
محدوده تشخیص هدف از معماری برانگیختن احساسات، بویژه احساسات شورانگیز و معنوی است. معماری در قلب اندامهای حسی و تواناییهای فردی و عوامل دیگری نیز نقش مهم و تعیین کنندهای در این احساس و ادراک را بازی می کنند.
هنر:
هنر مجموعه ای از آثار یا فرایند های ساخت انسان است که در جهت اثر گذاری بر عواطف، احساسات و هوش انسانی یا به‌منظور انتقال یک معنا یا مفهوم خلق می‌شوند. همچنین می‌توان گفت هنر توان و مهارت خلق زیبایی است.
هنر بیان احساس و عاطفه ی آدمی و برداشت او از زندگی و جهان هستی است .
از نظر تولستوی، هنر فعالیت انسانی است که انسان آگاهانه و به یاری علایم ظاهری، احساسات تجربه شده خود را به دیگران انتقال دهد، به طوری که آنها نیز آن احساسات را تجربه نمایند و از مسیر حسی و خیالی که هنرمند از آن گذشته است بگذرند. هنر وسیله ی کسب لذت نیست بلکه وسیله ارتباط با انسان‌ها جهت سیر به سوی سعادت فرد و جامعه انسانی است.
اقبال لاهوری می‌گوید: «مقصود از علم و فلسفه، کشف حقیقت است و هدف از هنر، تجلی و تمثیل حقیقت است.»
هنر مقوله است درونی و در آموزش آن همواره شیوه های مختلف بیان هنری مدنظر بوده است . هدف هنر هدایت است. هدایتی که ادامه دهنده و رهنماست از این رو باید قوه خلاقه را در هنرآموزان بیدار و تقویت کرد.
از مهم‌ترین رشته‌های هنری می‌توان به هنرهای تجسمی (نقاشی، طراحی، تندیس‌گری، عکاسی و چاپ)، هنرهای نمایشی (تئاتر)، موسیقی، ادبیات (شعر، داستان)، سینما و معماری اشاره کرد.
تجربه:
عموما وظیفه ی هنر و معماری بازسازی تجربه ای نامتمایز از دنیای درونی ایست که ما در آن صرفا بیننده نیستیم بلکه به طور لاینفکی به آن هم بسته می باشیم .در کار های هنری درک وجودی از رویارویی گسترده با جهان و از بودن در جهان ناشی می شود و این چیزی نیست که اندیشیده شده یا تصور شده باشد.در نتیجه ی طغیان کنونی تصاویر، معماری دوران ما اغلب به صورت هنر بینایی محض ضاهر می شود.
معماری به جای مواجه ی بدنی با موقعیت خاص به هنر تصاویر چاپی بدل گشته که با دوربین شتاب زده ی دورین عکاسی تثبیت شده اند.به جای تجربه ی بودن مان در جهان آن را از بیرون هم چون ناظرانی
می بینیم که تصاویر روی سطح شبکیه چشمانشان انعکاس یافته اند.
۱-۲ اهدف طرح:
هدف طرح فضایی است که بتواند جنس کار های آتلیه های معماری،نقاشی،مجسمه و موسیقی را در هر گام پیش روی آدمی به تصویر بکشد ،جایی که بتوان به واسطه ی آن تا حدی به علایق و سلایق آگاه شد .
ذکر این نکته حایز اهمیت است که روح فضای ایجاد شده بخشی از این فرایند است و هدف والاتر،معماری آن است که امکان تعامل انسان ها با یکدیگر را به گونه ی مطلوبی فراهم می کند.
این مجموعه شامل دو بخش مهم گا لری ها و آتلیه ها (فضاهای آمورشی) می باشد .مجموعه ای که با وارد شدن به آن بتوان روح هنر را دید و آن را تجربه کرد.لذت پاشیدن رنگ روی بوم ،قلم به دست گرفتن ،لمس کردن کلید های پیانو ،خلق کردن ،آتلیه ی حس ،هنر و تجربه این امکان را به مخاطب می دهد که بدون ترس از قضاوت شدن هنر را لمس کند.این مجموعه شامل آتلیه های نقاشی ،مجسمه سازی ،موسیقی و معماری می باشد