بیانیه بنیاد هنگام اعطای جایزه
آلخاندرو آراونا از شیلی، جایزه معماری پریتزکر ۲۰۱۶ را دریافت کرد
آراونا معماری را تلاشی هنرمندانه در کمیسیون های خصوصی و طراحی برای محیط های عمومی قلمداد می کند و تجدید حیات یک معمار اجتماعی را به تصویر می کشد.
تام پریتزکر در شیکاگو، ایلینویز (۱۳ ژانویه ۲۰۱۶) اعلام کرد که آلخاندرو آراونا اهل شیلی به عنوان برنده جایزه معماری پریتزکر انتخاب شده است. آقای پریتزکر مدیر و رئیس بنیاد هایت مسئول اهدا این جایزه است. مراسم اعطای رسمی بزرگترین افتخار معماری در ۴ آوریل ۲۰۱۶ در مقر سازمان ملل نیویورک برگزار شد.
آراونا معماری ۴۸ ساله در سانتیاگو شیلی است. او ۴۱ مین برنده جایزه پریتزکر، نخستین برنده پریتزکر از شیلی و پس از لوئیس باراگان (۱۹۸۰)، اسکار نیمایر (۱۹۸۸) و پائولو مندز داروشا (۲۰۰۶) چهارمین برنده از کشور آمریکای لاتین است.
آقای پریتزکر بیان کرد: “هیئت منصفه معماری را انتخاب کرده اند که به ما درک عمیقی از طراحی داده است. آلخاندرو آراونا پیشگام فعالیت مشترکی است که هم آثار تاثیرگذاری در معماری خلق می کند و هم چالش های کلیدی قرن ۲۱ را مورد هدف قرار میدهد. سازه های او فرصت اقتصادی را برای شرکت هایی با امتیازات پایین فراهم میکند، اثرات بلایای طبیعی و مصرف انرژی را کاهش میدهد و فضای عمومی را گسترش میدهد. او به عنوان فردی نوآور و الهام بخش نشان میدهد که معماری در بهترین حالتش میتواند زندگی مردم را ارتقا بخشد.”
آراونا سازه های برجسته ای در دانشگاه کاتولیک شیلی مثل مرکز نوآوری یو سی آنِکلِتو آنجلینی (۲۰۱۴) دارد. برج های سیامیز (۲۰۰۵)، دانشکده پزشکی (۲۰۰۴)، دانشکده معماری (۲۰۰۴) و دانشکده ریاضیات (۱۹۹۹) از معماری های دیگر او به حساب می آیند. ساختمان هایی با بازده کارآمد که با نما ها و طرح های نوآورانه با اقلیم محلی سازگارند و به کاربران مکان های ملاقات با نور طبیعی می دهند. پروژه در حال ساخت شانگهای چین، ساختمانی اداری برای شرکت داروسازی نوارتیس است که با فضا های طراحی شده، سطوح مختلفِ کار فردی، جمعی، رسمی و غیر رسمی را در خود جای میدهد. او خوابگاه های دانشگاه سنت ادوارد (۲۰۰۸) را در آستین تگزاس ساخته است.
آراونا از سال ۲۰۰۱ مدیر اجرایی شرکت معماری اِلمنتال سانتیاگو است، که اتاق عمل برخلاف اتاق فکر بوده و شرکای او گونزالو آرتگا، خوان کردا، ویکتور اودو، و دیگو تورس هستند. تمرکز اِلمنتال بر روی پروژه های منافع عمومی و تاثیر اجتماعی مثل خانه سازی، فضای عمومی، زیرساخت ها و حمل و نقل است. شرکت المنتال بیش از ۲۵۰۰ واحد مسکن با هزینه پایین را طراحی کرده است. یک مشخصه شرکت، فرآیند طراحی مشارکتی است که در آن معماران با کاربران خود رابطه نزدیکی دارند و ویژگی دیگر آن طراحی مسکن اجتماعی است که “نیمی ازیک خانه خوب” نامیده می شود و در آن فضا هایی برای طراحی ساکنین خانه ها درنظر گرفته شده تا خودشان خانه های خود را تکمیل کرده و به این ترتیب خود را با سطح زندگی وفق دهند. این رویکرد نوآورانه که “مسکن توسعه ای” نامیده شده، اجازه می دهد تا مسکن اجتماعی بر روی زمینی با فرصت های اقتصادی ساخته شود و به ساکنان حس موفقیت و سرمایه گذاری شخصی را می دهد.
آقای آراونا در واکنش به برنده شدن جایزه معماری پریتزکر سال ۲۰۱۶ گفت: “با تعمل در گذشته عمیقاً سپاسگزاریم. هیچ دستاوردی فردی نیست. معماری یک رشته علمی جمعی است. بنابراین ما قدردان همه افرادی هستیم که به تشکیل گستره ای از نیروها کمک می کنند. ما با نگاه به آینده آزادی را پیش بینی می کنیم! اعتبار و جاذبه جایزه بگونه ای است که ما امیدواریم بتوانیم از قدرت آن برای کشف قلمروهای جدید، مواجهه با چالش های پیش رو و قدم گذاشتن در زمینه های جدید عملی استفاده کنیم. پس از این موفقیت، مسیر نامشخص است. بنابراین برنامه ما این است که طرح مشخصی نداشته باشیم و با مشکلات غیر منتظره مواجه شویم. با نگاه به زمان حال، ما هیجان زده و خوشحالیم و زمان آن رسیده که این جشن و شادی را با تعداد زیادی از مردم به اشتراک بگذاریم. “
بخشی از تقدیرنامه اعضای هیئت داوران جایزه معماری پریتزکر ۲۰۱۶ اینگونه بیان می شود: آالخاندرو آراونا آثار معماری برجسته ای در زمینه پروژه های خصوصی، عمومی و آموزشی در داخل و خارج از کشورش دارد… او پروژه هایی با مقیاس های مختلف از خانه های تک خانواده تا ساختمان های سازمانی بزرگ اجرا کرده است… آراونا درک بالایی نه تنها از متریال و ساختار بلکه از اهمیت شعر و قدرت معماری در رابطه با سطوح مختلف دارد.”
آراونا با همکاری شرکت المنتال، تفرجگاه شهری (۱۹۹۷ – ادامه) و پارک کودکان دوساله (۲۰۱۲) را در سانتیاگو طراحی کرده است. بعد از زلزله و سونامی ۲۰۱۰ که شیلی را تخریب کرد از المنتال برای بازسازی شهرکانستیتسیون درخواست کمک شد، وظایف آنها کار اضطراری، طرح جامع، مسکن توسعه ای (۲۰۱۳) و مرکز فرهنگی کانستیتسیون (۲۰۱۴) بود. سایر معماری هایشان مدرسه مونته سوری در سانتیاگو شیلی (۲۰۰۱)؛ چرلس فرنیچر در آلمان (۲۰۱۰)؛ مسکن مونتری در مکزیک (مسکن توسعه ای، ۲۰۱۰)؛ دیدگاه مسافران لاس کروس در خالیسکو مکزیک (۲۰۱۰)؛ طرح جامع کالاما شیلی (۲۰۱۲ – ادامه)؛ کابین نویسنده برای بنیاد جان میچالسکی در مونتاریچر سوئیس (۲۰۱۵)؛ و مدرسه آیلن در رانکاگوا شیلی (۲۰۱۵) بوده است.
نمایشگاه ۲۰۱۶ معماری ونیز به مدیریت آلخاندرو آراونا با عنوان “گزارش از مقابل” در ماه می ۲۰۱۶ افتتاح شد.
لرد پیتر پالمبو رئیس هیئت داوران جایزه معماری پریتزکر بیان کرد: وقتی هیئت داوران از پروژه های آراونا دیدن کردند دچار شگفتی و حیرت شده و متوجه شیوه نوآورانه اش در خلق معماری شدند. لرد پالامبو با اشاره به شعر جان کیتز، “در نگاه اول به هومرتاجر”، گفت: ” زمانی که استات کورتز با چشم های عقاب گونه به اقیانوس آرام خیره شد، داوران پریتزکر احساس نظاره گرانی را داشتند که به حرکت سیاره جدید در آسمان خیره بودند و با نگاهی مملو از جذابیت و حیرت به کار آلخاندرو آراونا و وعده ای طلایی از آینده یکدیگر را نگاه می کردند.”
